Wiktor Czapiewski pełnił służbę nauczycielska w państwie zaborczym-niemieckim od dnia 1 kwietnia 1914 roku do 1 stycznia 1920 roku, co podlegało zaliczeniu do wysługi emerytalnej.

Pierwsza prace, trwająca zaledwie kilka miesięcy rozpoczął w Szkole Podstawowej w Stężycy koło Kartuz. Następnie przeniesiony został do Szkoły Podstawowej w Kuźnicy, gdzie pracował do czasu powołania do służby wojskowej w 1915r. Kolejnym miejscem pracy po wojnie była szkoła w Kamieniu Pomorskim od 1919 do sierpnia 1922r.

Ostatnią placówką Wiktora Czapiewskiego była Szkoła Podstawowa w Rekowie Górnym, gdzie pracował od sierpnia 1922 roku do września 1939 roku, a nawet do 1 listopada 1939r., kiedy to otrzymał wezwanie stawienia się na posterunek policji w Celbowie.

Czapiewski objął szkołę w Rekowie po niemieckim nauczycielu Guse. Rekowo było wsią folwarczną, jej właścicielem był Niemiec Manke. Ludność Rekowa podburzana przez miejscowych Niemców broniła dostępu do szkoły. Interwencja samego dziedzica złagodziła napięcie. Na początku praca dla Czapiewskiego była trudna z racji tego, że ludność domagała się nauki języka niemieckiego, ponieważ dzieci znały tylko dwa języki: niemiecki i kaszubski. Z wielkim trudem rozpoczęły naukę języka polskiego. W zimowe wieczory Wiktor Czapiewski prowadził kursy dokształcające dla młodzieży poza szkolnej. Jego żona natomiast- Wanda Czapiewska z domu Derdowska prowadziła lekcje robótek ręcznych- hafty, wszelkiego rodzaju robótki na drutach oraz szydełkowanie.

Poza tym założył kółko teatralne, gdzie dzieci uczyły się również śpiewu przy akompaniamencie skrzypiec, na których grał sam Czapiewski. Istotnym faktem było także założenie biblioteki, z której mogli korzystać uczniowie i młodzież.

W latach trzydziestych, kiedy rozpoczęto parcelacje majątków ziemskich, której był zwolennikiem, założył „Kółko Rolnicze”. Miejscowi Kaszubi i Niemcy byli przeciwko niemu za to, iż uważał, ze ziemia z parcelacji powinna być przejęta przez rdzennych Polaków.

Czapiewski był aktywnym członkiem i działaczem Polskiego Związku Zachodniego. Zachodniego 1938 roku na wyborach sołtysów postarał się o usuniecie ze stanowiska długoletniego sołtysa, który był Niemcem. Sołtysem został Polak. Czapiewski nie należał do żadnej partii, nie był członkiem Polskiego Związku Nauczycielskiego. W lutym 1939 r. obchodził 25- lecie pracy nauczycielskiej, do której zaliczono mu również okres pracy pod zaborem pruskim.

Wiktor Czapiewski był pozytywnie nastawiony do Kaszubów i literatury kaszubskiej. Kupował dużo książek i broszur o tematyce kaszubskiej. Wyreżyserował nawet sztukę pt. „Hanka się żeni”, którą zagrano nie tylko w Rekowie, ale i w okolicznych miejscowościach.

Ożenił sie 4 listopada 1919 roku z Wandą z Derdowskich, córką Aleksandra. Małżeństwu Czapiewskim urodziły się dwie córki Wanda i Kinga oraz syn Wiktor. We wrześniu 1939 roku otrzymał od władz szkolnych nakaz nie oddalania się od miejsca pobytu.

1 listopada 1939 roku otrzymał wezwanie na policję w Celbowie, skąd przewieziony został do wiezienia w Wejherowie. Tam, w dniu 3 listopada 1939r.  wraz z grupą kilkunastu nauczycieli i księży wywieziony został w lasy piaśnickie, i bestialsko zamordowany. Wanda Czapiewska – wdowa nie otrzymała żadnego powiadomienia, czy tez potwierdzenia od władz niemieckich o śmierci męża. Jedynymi świadkami pobytu i opuszczenia wiezienia w Wejherowie byli panowie Niech i Krzeminski z Wejherowa. Niestety mimo kilkakrotnych ekshumacji nie udało się zidentyfikować zwłok.